Ես գիտեմ հիմա.— ամենքի նըման
Մի սովորական աղջիկ էիր դու.
Ես էի պճնել փայլով դյութական
Գորշ պատկերը քո կյանքի և հոգու։
Ես էի լցրել տխրությամբ սիրուն
Քո փոքրիկ սրտի դատարկը անգույն,
Լուսավառել իմ ըղձերի հեռուն
Չնչին օրերիդ մանրահոգ կյանքում։
Ու գիտեմ հիմա.— մի սովորական
Աղջիկ էիր դու, նըման ամենքին.—
Ա՜խ, երանի չէր բյուր և բյուր անգամ,
Որ կույր ու անգետ լինեի կրկին։
Բանաստեղծության մեջ քնարական հերոսը պատմում էիր իր կյանքի մասին: Նա երազում էր որ նորից կույր և անգետ լինի, քանի որ իր սիրած էակը թողլ է նրան:Նա լցրել էր նրա մութ սրտի մեջ գուեր և նրան թվում էր թէ նրա սիրած էակը ուրիշ է,բայց…….: Այս բանաստեղծության մեջ տեսնում ես մութ մռայլ գույներ որոնք ցանկանում են գունավորվել:
Ձայնագրությունը այստեղ